مرگ تجربه ای است که فقط یک بار برای هرکس رخ می دهد و آن قدر عجیب و ناشناخته است که نمی توانم کلمات را برای توضیح و توصیف آن کنار هم بگذارم. اندیشیدن به مرگ چیزی را تغییر نمی دهد بلکه این یاد مرگ و در خاطر داشتن آن است که ممکن است به رفتار های ما جهت دهد. اندیشیدن به این که همه زندگی و تشریفات و تشکیلات و تجملات و هر آن چه هست در یک روز و ساعت و دقیقه و ثانیه به پایان می رسد ، آن هم دقیقا زمانی که اصلا فکرش را نمی کنی. طبیعتا هر فردی با جهان بینی و باور خود به این موضوع نظر می کند و جهان بینی هرکس حاصل زندگی در یک محیط با خواسته ها ، نیازها ، رنج ها ، دردها ، آرزوها ، اعتقادات و... است برای مثال اعتقاد به اصل تناسخ در میان هندوها باعث می شود که در زندگی دنیایی کم توجه باشند حتی به بهداشت فردی خود چرا که معتقدند پس از مرگ بارها و بارها به این دنیا در کالبدی دیگر بازخواهند گشت و همین موضوع بر کیفیت زندگی دنیایی آن ها تاثیر می گذارد. با این که مرگ مفهومی بدیهی و آشکار است یا این چنین می نماید اما حجم غفلت ما از حجم مفهوم آن بزرگ تر و بدیهی تر است. با این که ممکن است بارها و بارها این اتفاق را در دیگران دیده باشیم اما با هر بار رخ دادن آن مثل اولین بار تعجب می کنیم و نیازی به گفتن نیست که هیچ وقت نمی توانیم آن را پیش بینی کنیم.مرگ علاوه بر ناشناخته بودن ترسناک و وحشتناک نیز هست که به اعتقاد من این امر غریزی نیست بلکه اکتسابی است به عبارت دیگر همه ما از ابتدا یاد گرفته ایم که از مرگ باید ترسید. سوال مهمی که وجود دارد این است که آیا با مرگ کسی باید خوشحال بود یا ناراحت؟ شاید در نگاه اول پاسخ به این سوال آسان به نظر برسد اما این از آن مسائلی است که در اثر تواتر مفهوم اصلی خود را از دست داده است. آیا باید ناراحت بود از این که مرگ یک نفر را که ممکن است عزیزترین فرد زندگی مان بود از ما گرفت یا خوشحال بود از این که آن فرد از سختی های زندگی در این دنیا آسوده شد؟ از ظاهر موضوع پیداست که ناراحتی از مرگ یک فرد بیشتر ناراحتی برای خودمان و خوشحالی از مرگ کسی خوشحال بودن از طرف اوست. البته منظور من این نیست که از این به بعد در مراسم تدفین ساز و دهل بزنیم بلکه می خواهم بیشتر به این موضوع فکر کنیم و از کلیشه های ساختگی عبور کنیم. مرگ را گریزی نیست پس با یاد مرگ زندگی کن ، با یاد مرگ غذا بخور ، با یاد مرگ کار کن ، با یاد مرگ ازدواج کن ، با یاد مرگ مطالعه کن ، با یاد مرگ عاشق شو و بدان هیچ چیز پایدار نیست ، با یاد مرگ بخند ، با یاد مرگ گریه کن ، با یاد مرگ محبت کن ، با یاد مرگ تلاش کن ، با یاد مرگ محتوا تولید کن ، با یاد مرگ اندیشه کن و اگر توانستی با یاد مرگ ظلم کن..دلی را بشکن..یا گناه کن.
